آمریکایی ها اخیرا در یک اقدام غیرمنتظره ، اقدام به فروش 20 میلیارد دلار سلاح به عربستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس و فروش 43 میلیارد سلاح و سامانه های مدرن نظامی به مصر و اسرائیل کردند.

هرچند این اقدام بلند مدت نومحافظه کاران با رونق کارخانه های بزرگ سلاح سازی که جمهوری خواهان با آنان پیوندی خاص دارند، ازجمله اهداف آشکار این رویکرد آمریکا محسوب می شود، اما با بررسی ابعاد مختلف این اقدام، متوجه پیچیدگی های خاص این حرکت در مقطع فعلی خواهیم شد.

به گزارش مهر، درنگاهی ابتدایی بی شک اگرحفظ ، حراست و تثبیت موقعیت عربستان سعودی به عنوان یک"متحد استراتژیک ولی در موقعیت شکننده،" را از جمله اهداف اصلی آمریکایی ها در این پروسه بدانیم، راه به خطا نبرده ایم.

عربستان فعلا در معادله عراق و تاحدودی فلسطین و لبنان ، ناراضی و ناکام است و از سوی دیگر احساس کاهش قدرت ملی و منطقه ای دارد وبویژه بعد از حادثه 11سپتامبر به نوعی سرخوردگی دچار شده است. از سوی دیگر، عربستان، روابط خاص  و نزدیکی هم با آمریکا دارد وهمین مسئله است که ضرورت تقویت بنیه نظامی- سیاسی ریاض را درشرایط فعلی برای آمریکایی  ها ضروری می کند.

حفظ ، حراست و تثبیت موقعیت عربستان سعودی به عنوان یک متحد استراتژیک ولی در موقعیت شکننده، از جمله اهداف خاص آمریکایی ها از این پروژه است، عربستان فعلا  در معادله عراق، ناراضی و ناکام است و از سوی دیگر احساس کاهش قدرت ملی و منطقه ای دارد

ازمنظری دیگرجمهوری خواهان با این اقدام راهبردی و"بلند مدت"(چون برنامه فروش سلاح 20 ساله است)، عملا دموکراتها را به حاشیه می برند و با مدیریت زمان، آنها را مجبور به همراهی با خود می کنند ولی دموکرات ها در سیاست خارجی و به خصوص سیاست خاورمیانه ای خود ؛ عمدتا منفعل عمل می کنند و در حقیقت تنها با نقد جمهوری خواهان عمل و حرکت می کنند.

جمهوری خواهان با این اقدام، عملا دموکراتها را یک گام به سیاست های جنگ طلبانه و اصولا "فضای تقابل درخاورمیانه" نزدیک می کنند، حتی اگردرانتخابات بعدی ریاست جمهوری آمریکا ، دموکراتها پیروز شوند، باز میراث دار و مجری "طراحی های امروز" جمهوری خواهان در منطقه خاورمیانه هستند.

 آمریکایی ها با این کمک های سخاوتمندانه تسلیحاتی، سعی کرده اند عملا جای پای خود را در تحولات بعدی خاورمیانه و به خصوص  بین حاکمان و ساختارهای سیاسی این منطقه محکم  کنند.

از سوی دیگر این اقدامات سریع و ناگهانی و "غیر منتظره"  می تواند به معنای" محکم کردن حلقه محاصره ایران" هم باشد، این اقدام می تواند بیانگر این موضوع هم باشد که آمریکایی ها به اصطلاح "اقدامات ماقبل تقابل" را آغاز کرده اند، ترس از واکنش ایران نسبت به حملات نظامی به تاسیسات هسته ای یا نظامی و اقدام برای جلوگیری از واکنش های ایران با رهسپار کردن سیل تسلیحات مدرن، می تواند از جمله  این عوامل باشد.

 بی تردید فروش بی سابقه این حجم تسلیحات نظامی به کشورهای منطقه و "نظامی-امنیتی کردن" منطقه، عملا شرایطی را  ایجاد می کند که بازگشت به مرحله قبل، هزینه های زیادی را برای طرفهایی که خواهان تغییر و بارگشت معادله دارند، رقم می زند.

نگاهی به ترکیب و جزییات اخبارراجع به کمک تسلیحاتی نشان می دهد که آمریکایی ها همزمان محور ضدایرانی درمیان اعراب و محور ضدایرانی اسرائیل، را تقویت کرده اند، این نظم طراحی شده درصورت موفقیت می تواند، معادله صلح اعراب-اسرائیل و وضعیت فعلی فلسطین را هم دستخوش تغییرات کند و "گامی در جهت مهار قدرت منطقه ای ایران" شود.

به عبارت دیگر، آمریکایی ها با تعریف یک "حوزه امنیتی مشترک و بزرگ علیه ایران " با فروش سلاح های مدرن فوق بین کشورهایی که رقیب یا دشمن جمهوری اسلامی ایران محسوب می شوند، یک اتحاد و انسجام امنیتی-نظامی ایجاد شده که کم کم به حوزه سیاسی هم نفوذ پیدا می کند.

آمریکایی ها با تعریف یک "حوزه امنیتی مشترک و بزرگ علیه ایران " با فروش سلاح های مدرن فوق بین کشورهایی که رقیب یا دشمن جمهوری اسلامی ایران محسوب می شوند، یک اتحاد و انسجام امنیتی-نظامی ایجاد شده که کم کم به حوزه سیاسی هم نفوذ پیدا می کند

خروج از این فضای نظامی - امنیتی بهرحال مشکل خواهد بود ، به خصوص برای ایران که خواهان نظام منطقه ای بدور از دخالت بیگانگان در منطقه است.

آنچنان که برخی تحلیلگران ارشد آمریکایی نیز قبلا گفته بودند، طراحی یک "جنگ سرد" برای مقابله با نفوذ و رشد قدرت ملی و منطقه ای ایران، در دستور کار است، موج  فروش تسلیحات مدرن به کشورهای منطقه می تواند، پله اول این استراتژی باشد.

براین اساس،  فروش این میزان تسلیحات به رقبا یا دشمنان ایران، موجب واکنش وعکس العمل های طرف ایرانی را به همراه خواهد داشت ، انداختن ایران به یک رقابت تسلیحاتی بزرگ با هدف فلج کردن اقتصادی  می تواند الگوبرداری استراتژیست های آمریکایی از الگوی فروپاشی شوروی باشد که اینک به صورت "جنگ سرد سریع" برای ایران تجویز و دنبال می شود.

همچنین می توان آثار و پیامدهای تزریق این حجم عظیم سلاح و کمک نظامی به کشورهای منطقه را دارای دو کارکرد "روانی و فیزیکی" دانست. به علاوه" برهم زدن نظم ذهنی ایران" با هدف احتمالی آنچه که آمریکایی ها تحریک تندروهای داخل ایران می خوانند ، می تواند جزو اهداف اصلی روانی این مسئله باشد.

این مسئله هم قابل تامل است که انتخاب استراتژی "جنگ سرد سریع" ازسوی آمریکایی ها با این "ذهنیت" است که اوضاع داخلی ایران، دچار آسیب پذیری ها و شکنندگی زیادی است و آمریکا گمان می کند با تشدید فشارهای بین المللی با افزایش تحریم های شورای امنیت و تشدید فشارهای منطقه ای (نظیر فروش تسلیحات به کشورهای رقیب یا دشمن ایران) به خیال خود اوضاع ایران را بهم بزند و ایران را به مرز فروپاشی برساند.

به گزارش مهر، نکته دیگری که می توان از فروش بی سابقه تسلیحات نظامی به مصر، عربستان و اسرائیل وکشورهای حوزه خلیج فارس برداشت کرد، بازگشت آمریکا به الگوی دیپلماسی سنتی و احیای حضورمستقیم فیزیکی و تشکیل ستون های نظامی-مالی در خاورمیانه است که  نشانگر عدم کامیابی استراتژی های گذشته آمریکا است.