به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از دفتر امور رسانه های ریاست جمهوری، محمود احمدی نژاد روز خبرنگار(17 مرداد) را به همه خبرنگاران تبریک گفت و اظهار داشت: ماموریت خبرنگاران از جنس کار پیامبران است و همانطور که پیامبران از حقایق عالم خبر می دهند، خبرنگاران از اطراف خود خبر می دهند و هر اندازه خبر آنان به واقعیت و صداقت نزدیک باشد و از جعل ، دروغ و تهمت فاصله داشته باشد کار آنان به کار انیباء شباهت بیشتری پیدا می کند.
احمدی نژاد تصریح کرد: اگر خبرنگار بکوشد تا اخبار درست را منعکس کند، قصدش تهییج آنی نباشد و بخواهد به انسانها کمک کند تا انتخابهای درستی داشته باشند ، این کار بسیار حساس، دشوار و در عین حال لذت بخش و خداپسندانه است.
رئیس جمهور تعریف خبر و رسالت خبرنگاری را که در غرب مطرح است، نادرست خواند و اظهار داشت: در فرهنگ ما آمیختن کذب و صدق به قصد فریب افکار عمومی راهی ندارد و با همین نگاه خوشبختانه در جمهوری اسلامی ایران حرکت های نوینی در کار خبر و خبر رسانی آغاز شده که رسانه ها می توانند با غول های خبری مقابله کنند و این مساله جای تبریک به کسانی دارد که در این عرصه حرکت می کنند .
وی بیان داشت: امروزه ما هزاران خبرنگار داریم که با عشق و ایمان الهی تلاش می کنند که با اطلاعات درست و دقیق موجبات رونق کشور را فراهم می آورند و از این رو جا دارد صمیمانه از این عزیزان تشکر و قدردانی نمایم .
رئیس جمهور در جلسه هیئت دولت همچنین نتایج و دستاوردهای سفر به الجزایر را تشریح کرد و گفت: به زودی کار گروه هایی برای پیگیری مصوبات این سفر تشکیل می شود.
احمدی نژاد همچنین ضمن تسلیت سالروز شهادت امام موسی کاظم (ع) ، ایشان را مظهر مظلومیت دانستند که حتی پس از قرن ها دشمنان ایشان نمی گذارند حتی مرقد این امام بزرگوار از طرف شیفتگان ولایت و امامت زیارت شود.
رئیس جمهور همچنین پیروزی های تیم والیبال نابینایان ار که پس از 20 سال جواز ورود به پاراالمپیک دریافت کردند، تبریک گفت و از تیم وزنه برداری معلوالن که با تلاش خود به پاراالمپیک راه یافتند، تشکر و قدردانی نمود و حاصل کار این تیم ها را نشانه تلاش و اراده برای رسیدن به هدف توصیف کرد.

« هاکان وایبرگ» در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار سیاست خارجی فارس در خصوص پیشنهاد البرادعی مبنی بر گفتگوی مستقیم میان ایران و آمریکا گفت: پرسش نخست این است که چرا وی چنین پیشنهادی داده است. آیا این پیشنهاد از سوی آمریکا به وی داده شد؟ یا از سوی کشورهای دیگر مانند اتحادیه اروپا این پیشنهاد به وی ارائه گردید؟ پاسخ قطعی به این پرسش دشوار است بنابراین باید برخی احتمالات را در نظر گرفت.
هاکان افزود: در رابطه با مورد نخست، سوال فرعی این است که چرا آمریکا چنین پیشنهادی داده است؟ پاسخ احتمالی این است که آمریکا به علت فقدان روابط دیپلماتیک با ایران، خودش را در انزوا قرار داده است و این امر دشواری است؛ زیرا دولت بوش معتقد است که به کمک ایران در عراق نیازمند است و این کار با همکاری ایران ممکن می‌باشد. در همین حال، موقعیت آمریکا به عنوان سردمدار ضد ایران در مسئله تاسیسات هسته‌ای ( و مسئله‌ای که از 1979 تاکنون ادامه یافته است یعنی اشغال سفارت آمریکا و شکست مداخله نظامی آن)، فضای مانور آن را محدود کرده است؛ به همین دلیل امیدوار است که چند اقدام را به طور همزمان انجام دهد که ترکیب این اقدامات دشوار است.
وی در تشریح این اقدامات ادامه داد: 1- آمریکا خواستار آن است که وارد یک نوع تعامل دیپلماتیک با ایران شود که معتقد است بهترین آن می‌باشد. به طوری که در آن توافقات و تهدیدات تاجایی که ممکن است مخفی باقی بماند.(آمریکا فکر می‌کند که می تواند در صورت افشای هرگونه مطالبی از سوی ایران، می‌تواند آنها را انکار کند.) 2- آمریکا خواستار آن است که برای مذاکره از سوی ایران دعوت شود نه این که خودش ایران را دعوت کند. 3- آمریکا خواهان است که به جای ناتو، غرب و شورای امنیت سازمان ملل با ایران وارد مذاکره شود. رویای‌ آمریکا این است که در صورت دست یافتن به هر نتیجه‌ای آن را با افتخار ماحصل کار خود بداند.
مدیر مؤسسه تحقیقات صلح کپنهاک با تاکید بر این که به چند دلیل ترکیب مسایل دشوار است اظهار داشت: نخست آنکه، در هر دو مسئله یعنی عراق و مسئله هسته‌ای ایران،‌این آمریکاست که چیزهایی را از ایران می‌خواهد.اگر آمریکا به دنبال کسب موافقت ایران است، می‌تواند تهدیدات یا تعهداتی را مطرح نماید. با وجود این، تهدیدات این خطر را ایجاد می‌کنند که ایران این مذاکرات را ترک کند یا مفاد مذاکرات را منتشر سازد. ایجاد تعهدات برای برخی موضوعات همان خطرات را در پی ندارد اما نگرانی‌های داخلی ممکن است خواستار آن باشد که آنها مخفی بمانند. در حالی که دولت بوش نمی‌خواهد به عنوان کشوری که در برابر ایران ملایم شده نگریسته شود با استفاده از جنگ لفظی تحت عنوان محور شرارت خود را از نظر سیاسی گرفتار کرده است. از آنجا که ایران به احتمال زیاد ممکن است به تعهداتی اعتماد کند که منتشر شده‌اند و دشوار است که از آنها پرهیز کند، لذا منافع متفاوتی وجود دارد.
« وایبرگ» تاکید کرد: آمریکا به دشواری می‌تواند موارد خواسته شده خود را ترکیب نماید. یکی از موضوعات مطرح در غرب این است که آمریکا کراراً بیان می‌کند که معتقد است بهترین نتایج از طریق اتخاذ مواضع تند و تجدید سازمان سایر کشورها پیرامون آن بدست خواهد آمد. در حالی که برخی از اعضای جدی اتحادیه اروپا و همچنین روسیه و برخی کشورها به دنبال مذاکرات و راه ‌حل بر پایه یافته‌های ناشی از منافع مشترک و عملی هستند. این امر دشواریها و محذورات آمریکا را تعریف می‌کند. ایران بر خلاف سایر کشورها تسلیم تهدیداتی که به عنوان موضوعات حیاتی تلقی می‌شوند،‌نخواهد شد. تاریخ روابط ایران و آمریکا این احتمال را کمتر خواهد کرد. در بالاترین حد آن، ایران آزادی عمل گسترده‌ای دارد که ایالات متحده با درهم کوبیدن افغانستان و عراق و منزوی ساختن ترکیه و روسیه ایجاد کرده است. از اینرو، اگر آمریکا چیزی را می‌خواهد باید چیزی را بپردازد.در بهترین حالت،آنها می‌توانند در ازاء عراق توافقاتی را در خصوص مسئله هسته‌ای انجام دهند.اما با توجه به مخمصه ای که دولت بوش خود را در آن گرفتار کرده است، این پرداخت، بسیاری از بازهای(تندرو) آمریکا را ناخرسند خواهد کرد.
وی در تشریح فرضیه دوم خود که در ابتدا مطرح کرده بود، یادآور شد: بر اساس فرضیه دوم، این آمریکا نیست که از البرادعی خواست تا پیشنهاد مذاکره دوجانبه را مطرح سازد.(گرچه آمریکا ممکن است از این پیشنهاد استقبال کند). چه انگیزه‌هایی می‌تواند سایرین را به ارائه چنین پیشنهاداتی وادار سازد؟ پاسخ به این پرسش تا اندازه‌ای ممکن است بر این اساس باشد که دیگران چه می‌خواهند. اما در این خصوص مسائل چندی قابل ذکر است. حمایت گسترده ای از پیمان عدم اشاعه سلاحهای هسته‌ای بویژه در میان کشورهایی که آن را دارا هستند و همچنین در میان کشورهایی که فاقد آن هستند- وجود دارد، بنابراین آمریکا می‌تواند روی برخی حمایت‌ها جهت متقاعد کردن ایران که سلاحهای هسته‌ای را تحصیل نکند، حساب نماید.
این کارشناس برجسته مسائل بین‌المللی تصریح کرد: هنوز اختلافات گسترده‌ای در این خصوص وجود دارد که تا چه اندازه این تهدیدات بزرگ هستند و تا چه اندازه می توان ایران را متقاعد کرد. این تهدیدات احتمالا در آمریکا و اسرائیل بزرگ تلقی می‌شوند.
وی در خصوص موافقت ایران با پذیرش بازرسی‌ها از راکتور آب سنگین اظهار داشت: این موضوع ابعاد متفاوتی دارد. از جنبه صرفاً علمی، سازمان ملل و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مایل به بازرسی از همه تاسیساتی هستند که می‌تواند برای تولید اورانیوم 235 و پلوتونیوم 239 به کار رود. منظور از آن، هم راکتورها و هم تاسیسات مربوط به غنی‌سازی است. تکثر و پیش‌بینی‌پذیری و بازرسی‌ها باید بر اساس دستورالعمل مورد مذاکره قرار گیرند تا به اندازه کافی این اطمینان حاصل شود که ایران نمی‌تواند اورانیوم یا پلوتونیوم با غنای بالا برای تولید بمب هسته‌ای تولید کند. عبارت « به اندازه کافی» در این جا مهم است زیرا می‌تواند برای اهداف سیاسی مورد استفاده قرار گیرد. ما در عراق دیدیم که چگونه آمریکا مطالبات خود را افزایش داد تا ظاهراً 100 درصد مسلم سازد که هیچ سلاح یا آمادگی برای کسب آن از نظر آنها دور نمانده است. از آنجا که دسترسی 100 درصد هرگز حاصل نشد این امر بدان معنی بود که آمریکا خواستار توافق نبوده بلکه در پی بهانه‌ای برای مبادرت به جنگ بود. هر بار که عراق توافق کرد آمریکا خواسته دیگری را مطرح ساخت تا جایی که در نهایت بازرسان سازمان ملل تحت‌الشعاع قرار گرفتند. ابعاد تکنیکی این قضیه نیز بسیار مهم هستند. بویژه هنگامی که برای تشخیص تقاضاهای علمی از تقاضاهایی از ماهیت سیاسی نشأت می‌گیرند، مورد استفاده واقع شوند.
«وایبرگ» در پاسخ به این پرسش که آمریکا و اروپا چه اقدامی برای اعتمادسازی باید انجام دهند گفت: نخستین اقدام درک این موضوع است که اعتمادسازی یک ضرورت است. این موضوع در اروپای غربی بهتر از آمریکا قابل درک است، زیرا بسیار دشوار است که تهدیدات و اعتمادسازی را ترکیب کرد.
انتهای پیام/2

به گزارش خبرگزاری فارس، وضعیت و حقوق زنان به عنوان مبحث روز جهان، از جایگاهی خاص در مسائل بین المللی برخوردار است ضمن اینکه این موضوع بعضاً به عاملی سیاسی توسط کشورهای غربی برای فشار به کشورهای غیر همسو با خود تبدیل شده است.
انگلیس به عنوان داعیه‌دار کشوری صنعتی و پیشرفته از این امر مستثنی نبوده و این سیاست را آشکارا می‌توان در سیاست‌های خارجی آن مشاهده کرد اما نگاهی به وضعیت زنان این کشور نشان می‌دهد که آسمان زنان انگلیس بعضاً از سایر کشورهای غیر همسو با لندن، تیره‌تر است.
به عنوان نمونه دستمزد زنان کارمند در انگلیس نسبت به مردان که در یک مکان و به یک کار مشترک مشغولند 27 درصد کمتر است. براساس گزارش‌های اعلام شده، در حالی که میانگین حقوق دریافتی مردان در بخش‌های مختلف اقتصادی در انگلیس حدود 31 هزار پوند برآورد می‌شود، زنان کارمند 24 هزار پوند در ماه حقوق می‌گیرند.
این اختلاف حقوقی نشان می‌دهد که هنوز تبعیض جنسیتی در انگلیس وجود دارد و زنان کارمند از حقوق کمتری نسبت به مردان برخوردارند.
یکی دیگر از مشکلات مهم زنان انگلیس آن است که اکثر رؤساى شرکت‌هاى انگلیسى به محض اینکه از باردار شدن کارمند خود مطلع مى‌شوند وى را از کار برکنار مى‌کنند.
بنا بر این گزارش، این اقدام هر چند غیرقانونى موجب شده از هر 20 زن انگلیسى یک نفر با فشار شدید مدیر خود براى کناره‌گیرى از شغلش روبرو شود. این تحقیق، همچنین حاکى از آن است که یک پنجم زنان در انگلیس به علت باردارى با کمبود درآمد مالى روبرو مى‌شوند و تقریباً نیمى از زنانى که در سه سال گذشته در حال باردارى مشغول کار بوده‌اند به‌گونه‌اى تبعیض جنسیتی را به علت باردارى تجربه کرده‌اند.
در موردی دیگر، روزنامه انگلیسی "دیلی‌تلگراف" گزارش می‌دهد که زنان انگلیسی با وجود داشتن بچه‌های کوچک در خانه، همزمان ناچار شده‌اند به کار طولانی در اداره‌ها بپردازند تا بتوانند هزینه‌های سرسام‌آور زندگی را تأمین کنند.
در این گزارش آمده است،: حدود هشت درصد زنان شاغل در انگلیس در سال 1992 میلادی، دست‌کم 45 ساعت در هفته کار می‌کردند که این میزان، سال گذشته (2006) به بیش از 9درصد رسید و اکنون (در سال 2007) از هر 11 زن شاغل در انگلیس، یک نفر بیش از 9 ساعت در روز کار می‌کند ولی شمار مردان شاغل که هر هفته بیش از 45 ساعت کار می‌کنند از حدود 34 درصد به 27.5 درصد رسیده است.
سازمان ملی آمار انگلیس اعلام کرده است که اکنون حدود سه میلیون و 300 هزار زن شاغل در این کشور بیش از 48 ساعت در هفته کار می‌کنند. اتحادیه‌های کارگری و کارمندی انگلیس می‌گویند یک هشتم افراد شاغل در این کشور هفته‌ای 60 ساعت کار می‌کنند.
با این وجود در زمینه بازنشستگی نیز می‌توان این تبعیض را مشاهده کرد. دوم سوم از کسانی که مستمری طلب می‌کنند، زنان هستند. در حال حاضر 85 درصد از مردان (در مقایسه با 30 درصد زنان) مستحق بازنشستگی با برخورداری از مستمری پایه کامل هستند. تنها 24 درصد از زنان به‌خاطر فعالیت‌ خودشان مستحق این مستمری شناخته شده‌اند.
تعقیب، تهدید و آزار و اذیت زنان از سوی مردانی که پیش‌تر با آنها دوست بوده‌اند از جمله جرایم خطرناک و معمولی است که شمار زیادی از زنان جامعه انگلیس را تهدید می‌کند. بر اساس آمار، از هر 10 زن در انگلیس یک نفر مورد چنین تعقیب، تهدید و آزاری قرار گرفته است. بعضی از این زنان، مورد ضرب و شتم و بعضی نیز با چاقو مورد حمله قرار گرفته‌اند.
بر اساس تجزیه و تحلیلی که درباره این جرم در سال‌های اخیر از سوی پلیس انگلیس صورت گرفته، این نوع جرم، بیشترین میزان و معمول‌ترین میزان جرم را درمیان خشونت‌های موسوم به خشونت‌های داخلی و خانوادگی را به خود اختصاص داده است.
بر مبنای تحقیقی که از سوی دانشگاه "لستر" و نهاد ویژه حمایت از قربانیان این نوع جرم صورت گرفته است و گفته می‌شود بزرگترین تحقیق در نوع خود در انگلیس به شمار می‌رود، از هر پنج زن در انگلیس، یک زن در مقطعی از زندگی‌اش قربانی این نوع تعقیب و تهدید و آزار است.
زن‌آزاری به صورت عمومی پدیده‌ای رایج در انگلیس به شمار می‌آید و هر سال، شمار قابل توجهی از موارد ارتکاب خشونت علیه آنان در رسانه‌های این کشور گزارش می‌شود.
بر اساس آخرین آمار رسمی، حدود 28 درصد از زنان انگلیسی دست‌کم یک بار از سن 16 سالگی توسط همسران خود و 12 درصد نیز توسط اعضای خانواده قربانی خشونت شده‌اند.
به گزارش وزارت کشور انگلیس، در سال 2005 نیز شش درصد از زنان توسط همسران و سه درصد نیز توسط اعضای خانواده خود در معرض خشونت قرار گرفته‌اند.
این آمار همچنین نشان می‌دهد از هر یکصد زن انگلیسی 23 نفر نیز دست‌کم یک بار قربانی خشونت جنسی بوده‌اند. علاوه بر همسر آزاری و زن آزاری، مددکاران و کارشناسان امور اجتماعی از نابسامانی‌های دیگر جامعه این کشور نظیر کودک آزاری، بارداری دانش‌آموزان در ابتدای سنین نوجوانی، کاهش اهمیت نقش خانواده و مصرف گسترده مواد مخدر و مشروبات الکلی توسط افراد کم سن اظهار نگرانی می‌کنند.